<< Go Back

                     สำนวนภาษาปาก (อังกฤษ: colloquialism) คือ ภาษาประเภทหนึ่งซึ่งเกิดจากการพูดที่แสดงความคุ้นเคย ไม่เหมาะที่จะใช้เป็นพิธีรีตอง เช่น ตาแป๊ะ ตะบี้ตะบัน เทน้ำเทท่า ทั้งนี้ ภาษาประเภทนี้อาจปรากฏได้ทั้งในภาษาเขียนและภาษาพูด ในพจนานุกรมไทยจะย่อชื่อภาษานี้ว่า "(ปาก)" เช่น "ทาน (ปาก) ก. กิน, กร่อนมาจาก รับประทาน"

                     การใช้ภาษาปากที่แตกต่างจากภาษาแบบแผนหรือภาษามาตรฐานของภาษาหลักนั้น ๆ เมื่อใช้นานไป อาจกลายเป็นมาตรฐานย่อยอย่างหนึ่ง หรืออาจพัฒนาขึ้นเป็นมาตรฐานในภาษานั้นกระทั่งไม่เรียกว่าภาษาปากอีกต่อไปก็ได้  หากลักษณะการใช้ภาษาเช่นนั้นเป็นที่ยอมรับและใช้โดยทั่วไป

                     ภาษาปากนั้น แม้จะไม่ใช่ภาษาแบบแผน แต่ไม่จำเป็นว่าจะเป็นภาษาที่ไม่สุภาพเสมอไป หากเป็นลักษณะการใช้ภาษาที่สะดวก ง่าย กะทัดรัด และเป็นกันเอง

ตัวอย่างเปรียบเทียบภาษาพูดและภาษาเขียน

                     ๑) ภาษาปากเป็นภาษาเฉพาะกลุ่มหรือเฉพาะวัย มีการเปลี่ยนแปลงคำพูดอยู่เสมอ เช่น

                      ภาษาพูด ภาษาเขียน
                      วัยโจ๋ วัยรุ่น
                      เจ๋ง เยี่ยมมาก
                      แห้ว ผิดหวัง
                      เดี้ยง พลาดและเจ็บตัว
                      มั่วนิ่ม ทำไม่จริงจังและปิดบัง
                      โหลยโท่ย แย่มาก
                      จิ๊บจ๊อย เล็กน้อย
                      ดิ้น เต้นรำ
                      เซ็ง เบื่อหน่าย
                      แซว เสียดสี 


                      ๒) ภาษาปาก มักเป็นภาษาไทยแท้ คือ เป็นภาษาชาวบ้าน เข้าใจง่าย แต่ภาษาเขียนมักใช้ภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต เป็นภาษาแบบแผน หรือกึ่งแบบแผน เช่น

                     ในหลวง พระมหากษัตริย์
                     ผัวเมีย สามีภรรยา
                     เมียน้อย อนุภรรยา
                     ค่อยยังชั่ว อาการดีขึ้น อาการทุเลาขึ้น
                     ดาราหนัง ดาราภาพยนตร์
                     วัวควาย โคกระบือ
                     ปอดลอย หวาดกลัว
                     โดนสวด ถูกด่า
                     ตีนเปล่า เท้าเปล่า
                     เกือก รองเท้า

 

 

https://th.wikipedia.org/wiki/สำนวนภาษาปาก
http://www.tlcthai.com/education/knowledge-online/content-edu/thai-content-edu/15901.html


<< Go Back